Ik schreef vorige week een engelse blogpost over het artikel: Ook van in het diepe springen kun je leren!, geschreven door Manon Ruijters en Robert-Jan Simons. Ik denk dat ik in het vervolg dit soort dingen juist op dit weblog ga zetten, tenslotte kunnen engels-talige lezers niets met de link naar een nederlands artikel.
Ik vond het een heel goed artikel en ben het eens met hun stelling dat er een ‘langugage of learning’ mist. Hierdoor worden soms niet de juiste keuzes in leervormen gemaakt, maar gekozen voor de vorm die trendy is, of die men pas heeft meegemaakt. Ook over communities of practice bestaat veel spraakverwarring: welke soort leerprocessen vinden hierin plaats, en hoe verhoudt leren in een community of practice zich tot andere vormen van leren binnen een organisatie (bv. teamreflecties, actie-reflectie groepen, intervisie). Met Sibrenne Wagenaar ben ik een artikel aan het schrijven waarin we het leren in communities of practice iets beter willen definieren.
De Ruijter en Simons beschrijven 5 voorkeuren in leren via metaforen. De voorkeuren kunnen op individueel niveau of op organisatie niveau herkenbaar zijn:
- Kunst afkijken
- Participeren
- Kennis verwerven
- Oefenen
- Ontdekken
Hoewel ik de naam kennis verwerven niet gelukkig vindt, uiteindelijk gaat het bij de andere vormen uiteindelijk ook om kennisverwerven is het een goed rijtje. Ze hebben met een voorbeeld aangegeven hoe denken in voorkeuren kan bijdragen tot een betere keuze van werkvormen die aansluiten bij deze voorkeuren. Ik vraag me af of communities of practice niet het beste aansluiten bij een voorkeur voor ‘participatie’ en ‘kunst afkijken’? Voor ‘kennis verwerven’ is een cursus, boek, syllabus of lezen van blogs beter, al kun je in een community snel bijblijven met de laatste trends. Voor de voorkeur ‘oefenen’ is een veilige setting nodig, die je niet snel zult vinden in een community of practice in beweging, al zullen er communities of practice zijn die ook een omgeving en/of werkvorm bieden aan leden om te oefenen, of een subgroepje. Zo is onze e-collaboration groep ook een plek waar je een keer met een skype teleconferentie kunt oefenen zonder dat het meteen goed moet gaan. Ook heeft een community of practice een link met de voorkeur ‘ontdekken’, door de directe link van leren in communites met de praktijk. Een link naar het boek van Manon Ruijters en een recentie is hier te vinden.
Naast de leerstijlen en welke iemand kiest, is ook het type organisatie van invloed.
Voor “kennis verwerven” zou ik cursus en boek schrijven.
De veranderaars van Twijnstra Gudde hanteren 5 kleuren voor deze typen organisaties
Geel: macht en beslotenheid
Blauw: alles is een project
Rood: people first
Groen: de zelf lerende organisatie
Wit: betekenisgeving zelforganisatie
Hoi Henk, ik ben met je eens dat kennis verwerven ook op andere manieren kan (ook via blogs lezen!). En dat organisatie ook een bepaalde stijl heeft. Ik ken het boek leren veranderen, maar denk dat Caluwe en Vermaak het meer hebben over het denken over veranderen. Ook interessant natuurlijk. Zo zijn communities of practice een vrij ‘witte’ interventie denk ik.