Woensdag weer een erg leuke bijeenkomst gehad van het leernetwerk facilitatoren van online leren op de Hogeschool Utrecht, met veel energie en lok. Ik vind het altijd verbazingwekkend dat het voor mensen buiten een leernetwerk, meestal managers, niet zichtbaar is wat de waarde is van een leernetwerk voor de deelnemers. In dit geval hebben we de deelnemers een aantal stellingen voorgelegd om te scoren. De stelling “door deelname aan dit leernetwerk word ik extra gestimuleerd om mij professioneel te blijven ontwikkelen” score het hoogst met 4.6 gemiddeld op een schaal van 0-5. Wat wil je nog meer als manager? (waarschijnlijk concrete voorbeelden hoe iemand’s werk verbeterd is!)
In het engels heet het zo mooi ‘measuring the intangible’, het niet tastbare meten. Je ziet het niet, maar het is er wel, ga dan maar eens aan de slag met je centimeter. Hoe onzichtbaar sociale structuren kunnen zijn ontdekte ik zelf toen ik tegen mijn eigen oogkleppen opliep. We wonen nu een jaar in een nieuwbouwwijk van Den Haag. Het was mij opgevallen dat veel mensen niet zoals wij uit andere delen van het land komen, maar vooral uit Den Haag hierheen zijn verhuisd, wat ik al heel opmerkzaam vond van mijzelf…Toen ik dit opmerkte tegen iemand uit de wijk was ze het er niet mee eens: er zijn delen waar vooral mensen uit Leidschendam wonen, en andere delen vooral mensen uit Voorburg, en dit is heel wat anders dan Hagenezen. Compleet nieuw voor mij als buitenstaander, voor mij was Voorburg, Leidschendam, Rijswijk etc. een pot nat en allemaal deel van ‘Den Haag’. Maar zelfs nu ik dit weet, zal ik het waarschijnlijk niet kunnen zien.