Ik heb besloten om hetzelfde te bloggen op mijn engelse en nederlandse blog, maar wel beiden aan te houden. Kun je zelf kiezen welke taal je wilt lezen. De blogposten gingen steeds meer op elkaar lijken, vandaar! En ik denk wel dat veel nederlanders liever in hun eigen taal lezen.
Ik heb net zitten luisteren naar een teleconferentie waar de presentator een zwaar Ghanees accent had (het was ook een Ghanees dus da’s op zich niet zo raar :). Dit maakte het wel heel moeilijk om te luisteren. In deze situaties kan het gebruik van visuale middelen online zoals iedereen vragen een presentatie in powerpoint te openen of samen typen op een Etherpad pagina of whiteboard ook helpen. Toen vond ik deze geweldige video hier … een cartoonist tekent het verhaal, terwijl het wordt verteld. Een mooie vorm!
Maar de inhoud is al even aantrekkelijk voor mij. Daniel Pink (ik vond zijn boek ‘A whole new mind’ ook super) legt uit hoe motivatie van kenniswerkers werkt. Als ze meer betaald krijgen, presteren ze minder, terwijl je het tegenovergestelde zou verwachten. Het motiveren van mensen via hogere betaling werkt alleen bij mechanische en routine taken. Voor kenniswerkers werkt het niet. Waar kenniswerker echt op zoek naar zijn is zelfsturing en autonomie, professionaliseren (‘mastery’) en het maken van een zinnige bijdrage. Dat is wat hen drijft. Een voorbeeld wordt gegeven: een onderneming waar werknemers voor 100% zelf konden kiezen waar ze aan wilden werken gedurende 24 uur…
Ik herken deze motivatie wel sterk uit mijn eigen ervaring met het werken in organisaties. Ik ben veel gelukkiger nu in ZZP-er ben, en geniet van mijn autonomie, en steek veel tijd in mijn eigen professionalisering (niet door cursussen maar door actief te zijn in online communities). Ik denk dat het lastig is voor organisaties die ruimte te bieden, dat is tenminste mijn ervaring.
Een ding dat ik mis in deze motivatie drie-deling is dat werknemers in organisaties ook erkenning nodig hebben. Ik was altijd op zoek naar erkenning van mijn werk, terwijl de managers nauwelijks echt geinteresseerd waren in wat ik eigenlijk aan het doen was. Vandaar ook de aantrekkingskracht van communities of practice voor mij, eindelijk mensen die wel begrepen wat ik aan het doen was! Ik hoor dit probleem nog steeds in de ervaringen van vrienden die werken in organisaties. Managers hebben de neiging krediet te nemen, waardoor werknemers niet de erkenning voor hun bijdragen krijgen die hen ook motiveert.
Heb je 10 minuten? Kijk dan even zelf naar het filmpje ..
