Hoe verandert internet je manier van denken? – boek recensie

Deze blogpost staat ook op faciliteeronline

Ik ging een keer met een buurvrouw mee de hond uitlaten (ik heb zelf geen hond). Ik was verbaasd over de hele nieuwe wereld die ik leerde kennen in mijn eigen wijk. Een hele groep van hondenbezitters die elkaar kennen, speciale veldjes die wel of niet handig zijn, honden die elkaar wel of niet mogen. Ik geniet altijd van zo’n nieuwe ervaring, alhoewel het niet altijd direct een inzicht oplevert. Vandaar dat ik het ook geweldig vind dat je via sociale media een kijkje in veel andere werelden kunt nemen. Internet geeft mij zeker een blik op nieuwe werelden, zo ben ik veel meer in contact met jongere mensen dan ik anders geweest zou zijn. Ook volg ik veel mensen uit de marketing hoek. Een discipline waar ik nogal wat vooroordelen over had (gladde snelle jongens) maar nu meer waardering voor heb. Nog wat voorbeelden:

  • Via facebook ben ik weer in contact met de directeur van een organisatie in Ghana waar ik in 2000-2002 organisatie advies aan heb gegeven. Heel mooi om te horen hoe hij er nu op terugkijkt en hoe het gaat.
  • Via skype heb ik af en toe contact met iemand een vriendin uit Kenya die in Delft studeert. Gewoon hallo zeggen, ik weet dat ze altijd laat studeert en dan online is via skype.
  • Ook via facebook zag ik door status updates dat de ramadan was begonnen. Zo kon ik moslim bekenden even laten weten dat ik meedenk.
  • Via een online community van non-profit professionals las ik dat hoe iemand Wordle gebruikte als introductieoefening. Die oefening heb ik ook al twee keer gebruikt in een workshop.

Het is veel makkelijker om van veel op de hoogte te zijn. De ene keer is het direct nuttig, maar vaak ook niet.

Ik heb in de vakantie het boek ‘Hoe verandert internet je manier van denken?’ gelezen. Deze vraag is aan 151 mensen voorgelegd en ze antwoorden allemaal in 2-3 pagina’s. Grappig om te zien dat het 151 andere antwoorden zijn! Dus ook niet makkelijk samen te vatten, maar wel heel inspirerend en veel herkenbaars. Een aantal mensen zegt eigenlijk dat internet niet hun manier van denken verandert, de meesten wel. Veel noemen het feit dat ze al tijdens het schrijven van het stukje verschillende dingen op internet hebben opgezocht en gelezen, en zo tot andere conclusies komen. Ze zegt Paul Bloom: ‘Ik besef door internet hoe aardig mensen kunnen zijn’, waarbij onbekenden hun tijd en kennis vrij weggeven. Haim Harari is een natuurkundige en ziet 3 grote veranderingen:

  • Berichten worden steeds korter, het gaat steeds meer om oneliners (met het gevaar van misleiding!)
  • Feiten zijn op internet beschikbaar, dus daar hoeven we minder over te denken. Denken gaat om feiten kennen, verbanden leggen, nieuwe ideeëen, hoofd en bijzaken onderschuiden, analyse, etc. Omdat feiten nu op internet beschikbaar zijn hoeven we daar minder aandacht aan te besteden. (wel met de waarschuwing dat je feit en pseudofeit uit elkaar moet houden op internet)
  • Het proces van leren en onderwijzen verandert diepgaand door alle mogelijkheden en gevaren van internet. Lessen van de grootste leraren ter wereld zijn beschikbaar, we hoeven minder feiten te kennen want altijd op te zoeken. Dit leidt tot een andere patroon van kennis, inzicht ontwikkelen en denken bij mensen. Dit is volgens hem nog onvoldoende doorgedrongen tot de onderwijs wereld. En volgens mij heeft het ook nog niet tot diepgaande veranderingen geleid in de trainings/opleidingswereld.

Zelf is mijn manier van leren heel erg veranderd door internet en met name sociale media. Ik volg veel andere professionals, wat ze denken, doen, mee bezig zijn. Ik word er veel creatiever van. Ik ben ook wel een verzamelaar van informatie. Het gevaar is dat je niet genoeg tijd neemt om de informatie ook te plaatsen en er iets mee te doen, iets wat ook veel schrijvers in het boek noemen. Judith Rich Harris vergelijkt internet zelfs met een fles ketchup. Eerst kwam er te weinig uit, en nu een veel te grote klodder. Ik moet zelf ook uitkijken dat ik niet veel te veel informatie tot me neem en het dan niet meer verwerk, en het dus geen invloed heeft op mijn eigen professionele praktijk. Het komt voor dat mensen iets retweeten wat ze via mij gevonden hebben en dat ik het al weer vergeten ben! Ik kom zoveel mooie tools tegen, die ik niet allemaal uit kan proberen. Een mooie term van Brian Knutson (uit dit boek) is ‘survival of the focused’. Hij observeert dat sommigen als internetvaarder vooruit stomen, terwijl anderen hulpeloos rond laveren, terwijl hun aandacht wordt meegesleurd in een maalstroom.

Goed gebruik maken van de goede kanten van de nieuwe mogelijkheden van leren en veranderen via internet en tegelijkertijd over de valkuilen heenstappen is de uitdaging van sociale media (en breder: internet). Voor mij is dat meer op kwaliteit richten en toepassen van nieuwe ideeën, zorgen dat het niet een brij van informatie is, maar dat het invloed heeft op je eigen professionele praktijk.

Na het lezen van de 151 verhalen weet ik wel heel goed dat er geen eenduidig antwoord is op hoe internet denken en leren verandert. Maar ik ben wel benieuwd naar jouw ervaringen. Waar ben jij enthousiast over en wat zijn jouw valkuilen?

Overigens kun je hier nog de tweet antwoorden lezen op dezelfde vraag.

This entry was posted in De knowmad, Veranderkunde and tagged , , . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published.

*