Ik heb eindelijk het tweede boek van Menno Lanting gelezen: Iedereen CEO. Zijn eerste boek Connect was managementboek van het jaar. Ik moet eerlijk bekennen dat ik Nederlandse boeken over sociale media vaak niet zo vernieuwd vind, als je al veel Engels-talige boeken hebt gelezen (zoals the Whuffie factor van Tara Hunt, boeken Clay Shirky etc.). Ik verwachtte eigenlijk een soort ‘Tribes’ van Seth Godin omdat dat ook over veranderend leiderschap gaat. Maar het was leuk om te lezen: het boek leest lekker weg, en er staan een aantal leuke interviews en voorbeelden in, en dan is de meerwaarde dat het ook over de Nederlandse bedrijven gaat. Ook is de visie van Menno Lanting (@mlanting op twitter) heel consequent door het boek heen.
En die visie is vooral dat we nieuwe management- en leiderschapsstijlen nodig hebben. Leiderschap2.0 zeg maar. Door de oude stijlen en structuren blijft veel talent en creativiteit onbenut. “We zijn de 21ste eeuw ingegaan met organisatiestructuren uit de 20ste eeuw en management- en leiderschapsstijlen die zelfs uit de 19de eeuw stammen“. (Citaat blz 11). Een visie die ik als meervoudig gefrustreerd werknemer helemaal kan omarmen.
Belangrijk is ook dat die visie wordt onderbouwd met voorbeelden en cijfers. Zo is er een onderzoek van Deloitte onder 3000 werknemers naar plezier en betrokkenheid waarin 56% passief of afgehaakt was. 20% van de werknemers was gepassioneerd, en 22% voelde zich verbonden. Terwijl om meer potentie aan te boren het belangrijk is passie te verbinden met ons beroep. Dit verklaart mede de groeiende groep van ZZP-ers (zoals ikzelf). En wat is hierin de rol van sociale media? Die vraagt nadrukkelijk van professionals om uitgesproken te zijn over wat ze doen. Je moet benoemen wat je raakt, waar je mee bezig bent. Gebruik van sociale media als proces van professionele identiteitsversterking. Ook online communities worden belangrijk voor professionals omdat in communities van professionals experts omhoog komen drijven en helpen informatie te filteren. Wat is belangrijk om te lezen: wat niet?
Hierna legt hij uit wat de nieuwe leiderschapsstijl dan is: dienend leiderschap. Maar wel met visie en het vermogen ‘ op een heldere manier een visie te schetsen van de toekomst en deze consequent uit te dragen’. En hiervoor moet je inhoudelijk verstand hebben van je product. Denk aan Steve Jobs. Bovendien zijn nieuwe leiders vaardig in omgaan met moderne communicatiemiddelen, en kunnen omgaan met de transparentie die sociale media bieden dan wel afdwingen. Hier komt voor mij het weinig vernieuwende om de hoek kijken. Deze verandering is volgens mij in heel veel organisaties al lang gaande (al gaat het wellicht nog verder) en zijn er al zoveel managementboeken over geschreven. Wel staat er nog een mooi voorbeeld in dit hoofdstuk van Menno Lanting zelf. Zijn leidinggevende vond functioneringsgesprekken niet meer nodig, want hij kon via LinkedIn, Twitter etc wel zien wat hij aan het doen was en met welk resultaat. Ik denk dat er nog niet veel bedrijven zijn waarin de functioneringsgesprekken om deze reden zijn afgeschaft. Ook vertrouwen krijgt een verdiend hoofdstuk.
Met de visie op leidschap2.0 en de noodzaak van kenniswerkers om ‘slimmer’ te gaan werken, hun vakmanschap te laten zien via sociale media ben ik het zeker eens (anders gaven wij er geen workshops in :). Wel vraag ik me af of dit niet een te blue-print achtig verhaal is. Is het nodig voor alle professionals om zoveel informatie te gaan verstouwen en allemaal slim te gaan werken? En is het wel doenlijk voor iedereen om zo gepassioneerd bezig te zijn en authentiek vakman? Moeten alle organisaties platte pannenkoeken worden of is hiërarchie ook wel handig in sommige gevallen (lijkt mij wel). Jammer dat het boek om dit soort vraag niet wat dieper ingaat. Daardoor vind ik het teveel een schets van een type toekomstige ideaalorganisatie waarbij ik het idee het dat de toekomst diffuser zal blijken te zijn.
Hier staat nog een recensie op het Frankwatching blog.
