Experience API, XAPI, Learning Record Stores, TinCan API weet jij wat het is? Het klinkt wellicht heel technisch… Toch is het interessant om je hier in te verdiepen als je formeel en informeel leren wilt monitoren en meten. En wie wil dat niet? Jos Maassen, François Walgering (LRS-factory) en Ben Betts (HT2) nodigden een aantal Nederlandse L&D professionals uit om met elkaar in een Meeting More Minds sessie, van gedachten te wisselen over de uitdagingen rond het monitoren en meten van leren. In deze blogpost leggen we uit wat een learning record store is, wat de uitdagingen zijn en waarom je deze ontwikkelingen in de gaten moet houden.
Uitgangssituatie: een divers (online) leerlandschap
Dat wij allemaal voor dezelfde uitdaging staan bij het monitoren van leren is geen toeval. In de afgelopen vijf jaar is er binnen veel organisaties gewerkt aan het toegankelijk maken van online lesmateriaal voor medewerkers. Allerlei vormen, blended, zelfstudie, games en apps zijn uit geprobeerd en in veel gevallen (succesvol) geïmplementeerd. De meeste organisaties hebben dan ook een goed gevuld leermanagementsysteem (LMS) met hierin (zelf) ontwikkelde materialen passend bij de opleidingswens van de organisatie.
Doordat organisaties zelf content zijn gaan ontwikkelen, is er ondertussen veel materiaal beschikbaar, maar ontsloten op verschillende soorten LMS-en, binnen de verschillende organisaties. Daarnaast neemt de content op websites als Youtube, Vimeo, blog-sites, dagelijks veelvuldig toe. Wij zijn ons dan ook steeds bewuster dat het maken van ‘nieuwe’ content niet nodig is, omdat het elders al beschikbaar is. Hier komt het cureren van content dan ook om de hoek kijken. Waarom investeren in creëren als je gebruik kunt maken van bestaande content? Met het cureren van content wordt bedoeld dat je bestaande content selecteert en beschikbaar maakt voor de medewerkers, zodat zij op basis daarvan leerervaringen op kunnen doen.
De uitdaging voor het inrichten van een goed leerlandschap ligt in het over grenzen heen kijken en gebruik maken van materialen buiten je eigen LMS, zoals websites en video’s.Dit vraagt om flexibiliteit van systemen. Waar we eerder zouden grijpen naar ‘ hoe communiceert platform X met Y’, is de visie van o.a. LRS-factory en HT2, dat we meer moeten zoeken in de richting van:
Gebruik elk platform waarin het goed is, probeer niet alles aan elkaar te verbinden, maar zorg er wel voor dat je de data uit de verschillende systemen op 1 plek verzameld.
Een plek voor alle resultaten: de Learning Record Store
En zo komen we uit bij een Learning Record Store, want dat is niet anders dan een centrale opslagplaats voor gegevens over leeractiviteiten.
Ben Betts: “it is actually a quite boring piece of software because it is nothing else than a database”.
Hieronder een voorbeeld waarin je ziet dat de data op 1 plek verzameld wordt. Voorwaarde is dat er vanuit de verschillende platforms data doorgegeven worden in Experience API (Xapi). De definitie van Xapi: ‘a standard way of talking about our experiences using data’.
Een voorbeeld uit de praktijk: Kinderen in een museum
Ben Betts deelde een aantal praktische voorbeelden. Het eerste voorbeeld is van het Ann Arbor museum, een museum voor kinderen in de VS. De kinderen hebben een naamtag. De tag kan monitoren wat de kinderen doen in het museum en deze gegevens worden in de LRS opgeslagen. De docenten kunnen daarna zien welke antwoorden zijn gegeven en wat populair is en kunnen daar hun lessen op aanpassen.
Waarom zou je een Learning Record Store in jouw organisatie willen hebben?
Het is interessant om te kijken wat een LRS voor een organisatie kan betekenen. Zeker als je de ambitie hebt om zowel formele als informele activiteiten van medewerkers te monitoren. De belangrijkste en vernieuwende eigenschap van zo’n store is dat hij data over verschillende activiteiten en van verschillende platforms kan verzamelen.
Het belangrijkste doel van het monitoren is het verbeteren van het leerlandschap. Dit is echter nog een heel breed doel. En daar begint dan ook meteen de belangrijkste vraag die je als organisatie hebt te beantwoorden: welke data wil je verzamelen en waarom?
Er zijn verschillende redenen te bedenken; je kunt data verzamelen om:
- gebruikersfeedback te genereren over de leerinterventies (bv. elearning modules) die je hebt klaarstaan en op basis daarvan de leerinterventies door te ontwikkelen;
- erachter te komen welke interventies de gebruikers kiezen om in hun leerbehoefte te voorzien;
- te voorspellen wat de wensen/onderwerpen zijn per doelgroep om zo te komen tot advies voor volgende interventies.
Om te beantwoorden met welk doel je als organisatie deze data gaat verzamelen en analyseren, zal er wel een kapstok moeten zijn. Wat is je visie op ontwikkeling? Dit kan geformuleerd zijn in competenties, maar het kan ook gaan om sociaal, gepersonaliseerd leren. We formuleren als L&D professionals steeds vaker dat de lerende zijn eigen route moet kunnen afleggen en dat de medewerker het meest leert van werkplekleren.
Dus door de resultaten die je wenst te behalen te vergelijken met hoe mensen daartoe zijn gekomen (gebruik de verzamelde learning analytics data) is het mogelijk om te monitoren of dat wat je aan het doen bent als L&D afdeling voor je medewerkers echt werkt.
Hoe zit het met de privacy van de medewerkers, mogen we zomaar hun leer data verzamelen als organisatie?
Privacy en toestemming is een belangrijk issue in Learning Record Stores. Aan de ene kant is er geen garantie dat de data 100% veilig is. Aan de andere kant is er al heel veel data over medewerkers in een organisatie. Soms wordt deze data nog niet of nauwelijks gebruikt. Het belangrijkst is om transparant te zijn naar medewerkers over hoe er met hun gegevens wordt omgegaan. Een goed gebruik (wat ook in het voorbeeld van het museum werd toegepast) is om de data te anonymiseren. JISC heeft een code of practice ontwikkeld voor learning analytics, wat inspiratie kan geven.
Hebben we over 10 jaar allemaal een eigen leerpaspoort?
Zou de medewerker dan niet veel beter zelf regie kunnen houden over eigen data? Een mooi idee is dat de medewerkers zelf de regie krijgen over zijn data in de Learning Record Store- wat we in deze blog een leerpaspoort noemen. De start ligt bij de organisatie en langzamerhand wordt de medewerker steeds meer zelf verantwoordelijk. Ben Betts gebruikte het metafoor van een koffiekaart om het leerpaspoort te beschrijven. Als een koffiekaart al gedeeltelijk gevuld is, motiveert dat een klant om de koffiekaart verder te gaan vullen. Aan ons de taak om het paspoort van de medewerker al gedeeltelijk te vullen met formele leeractiviteiten en de medewerker vult de rest. Hierdoor kan de medewerker de regie zoveel mogelijk in eigen hand houden en kan de medewerker zelf bepalen welke ervaringen toegevoegd worden aan het paspoort. Echter merkte iemand op dat mensen regelmatig hun diploma van school of universiteit al kwijt zijn.. dus hoe geïnteresseerd zijn mensen in hun eigen gedetailleerde leerpaspoort?
Waar moeten we mee beginnen? (just start)
De grote vraag is: waar moet je beginnen? Begin je met een gedegen plan en juridische onderbouwing of begin je met kleinere experimenten? Moet je een datateam formeren of kun je ook zelf aan de slag als L&D professional? Aan de ene kant is het goed om vanuit organisatie perspectief te kijken en samen te werken met andere afdelingen om bijvoorbeeld ook performance gegevens te kunnen koppelen. Aan de andere kant is het goed om alvast aan de slag te gaan met bv. het werken met gegevens die er al zijn. Zo bouw je een duidelijkere case op en weet je beter wat je in de toekomst zou willen. Lees als inspiratie dit artikel “van intuïtie naar zeker weten” over hoe je op het niveau van een leertraject kunt beginnen met analyseren.
Een goede basisuitleg van Xapi met beschrijving van de uitdagingen van Learnovate kun je hier vinden.
Is dit een gek plaatje? Ik las vorige week een blogbericht met een pleidooi dat we niet meer data nodig hebben bij online leren maar juist meer contact, empathie en maatwerk. Helaas heb ik hem niet bewaard.
Ik wilde al heel lang een blogkermis organiseren en heb eindelijk de stoute schoenen aangetrokken. Een aantal losmakers gaan bloggen over: mijn voorbeeld van social learning. Wil je ook nog meedoen? Word dan lid van de
Mijn dochter uit 3VWO ging op snuffelstage en kwam terug met de observatie: “ze praten de hele dag, ik heb pijn in mijn kont van het vergaderen!” Dat is de reden dat ik blij ben zelfstandig te zijn- dan heb ik tenminste geen gedeelde agenda waar anderen een vergadering in kunnen plannen. Ik hou van ruimte om blogs te lezen, eens een nieuwe tool te kunnen testen of even tussendoor boodschappen te doen (en dan wel een goed idee krijgen ondertussen).
