Toen ik 2 zomers geleden in China was, kon ik mijn weblog niet openen, niet op de computer van vrienden en niet via een internetcafe; ik kon gek genoeg wel de blogposts lezen via de RSS feed. Vorige week was ik bij een overheidsinstantie om een presentatie te geven, en ontdekte ik dat ik opnieuw niet bij mijn weblog kon komen (mijn engelse blogger weblog). Nu snap ik nog wel dat ze willen voorkomen dat alle ambtenaren mijn weblog gaan lezen, maar dit betekent wel dat je geen enkele blogger weblog kunt lezen vanaf je werk als ambtenaar.
Nu ben ik niet zo’n aanhanger van de theorie dat je websites moet afschermen, maar daar kan ik de argumenten nog wel voor volgen. Er zullen echt wel slechte ervaringen aan ten grondslag liggen. Maar dit zorgt er wel voor dat weblogs op Blogger en Youtube de uitstaling krijgen van verboden sites, waar pornografische en andere sites ondervallen. En dat gaat helemaal voorbij aan het idee dat weblogs serieuse en interessante instrumenten kunnen zijn voor professionele ontwikkeling. Laat staan dat je het kijken van youtube videos ziet als onderdeel van het stimuleren van een creatief denkproces!
Gelukkig waren wiki sites als pbwiki en wikispaces wel toegankelijk. En blip.tv ook, wat eigenlijk hetzelfde is als youtube, een site waar gebruikers videos kunnen opladen en delen met anderen. Betekent dit nu dat ze dit wel goede sites vinden, of dat ze deze sites nog niet ontdekt hebben?
hoi, verbazend. Geen youtube kan ik nog wel een beetje volgen, maar geen blogs… die worden toch steeds meer gezien als journalistieke bronnen dacht ik?
gr, wouter