Chemie in samenwerkingsverbanden

Image by Gabriela Camerotti via Flickr

In de krant las ik over twee solisten bij het Nationale Ballet: Michele Jimenez en Casey Herd. Het verhaal is mooi, ze werden dit jaar pas ontdekt als subliem danskoppel toen ze samen dansten omdat een andere solist geblesseerd was. Het ging meteen super. Ze waren ook meteen goede vrienden toen ze elkaar ontmoetten. Ze zeggen: “in principe kunnen alle dansers met elkaar een koppel vormen. Maar pas als je die sparkle in elkaars ogen ziet weet je dat je het publiek in vervoering kunt brengen samen.”

Eigenlijk gebeurt dit ook wel met samenwerkingsverbanden. Alle theoriën van teamontwikkeling, teamfases en teamrollen even opzij gezet: het gaat ook om de klik tussen mensen in samenwerkingsverbanden, de chemie. Als je elkaar meteen aanvult scheelt het een hoop energie in het bespreekbaar maken van de verschillen.

Helaas moet je op de werkvloer natuurlijk met iedereen kunnen werken, en niet alleen met de mensen die je leuk vindt. Toch zou een organisatie hier wel aandacht aan kunnen besteden door dit soort koppels of teams de ruimte te geven. Verder is een goede chemie tussen de teamleden ook een grote plus bij het virtueel samenwerken.