Blogkermis: hoe ik online kennis en ervaringen deel

Ik ben even terug gaan zoeken naar mijn allereerste blogpost – dat is toch wel de start van mijn online carrière geweest. Op 24 oktober 2005 (precies 11 jaar geleden!) ging mijn eerste blogpost de lucht in met de titel “I did it!” Ik weet nog wel dat het heel spannend was om iets het internet op te gooien. Er staat een foto van mijn fiets bij – geen idee waarom :). Waarschijnlijk vond ik dat al persoonlijk genoeg. Zoals je kunt zien zijn er 4 positieve commentaren, deze komen van mijn collega’s in een online cursus over faciliteren. Ik ben namelijk begonnen omdat ik geïnspireerd was door het blog van Beth Kanter die samen met mij in deze cursus zat. Deze commentaren gaven mij de moed om door te zetten, tenminste iemand die het las… Want dat was wel het enge aan bloggen.

Ik kreeg daarna wel eens vragen van mensen die zich afvroegen hoe het mij lukte om zo persoonlijk en vlot te schrijven – een toon tussen een artikel en een kletspraatje in. Ik denk dat ik schreef voor het kleine groepje van mijn cursus en niet voor “iedereen op het internet”. Ik had al snel door dat het waarschijnlijker is dat je blog door niemand wordt gelezen dan door iedereen die op internet zit. Wat ik mooi vond was schrijven over duidelijke onderwerpen waar ik nieuwsgierig naar was en zo iets moois op internet op te bouwen wat echt van mij was. Wat ik meemaakte was dat ik commentaar van onbekenden kreeg (op het blog maar ook per mail), dat iemand zei bij het voorstellen face-to-face – “oh jij bent Joitske van Lasagna en chips!” (zo heette mijn blog) en dat ik commentaar kreeg van de auteur waarvan ik een boekbespreking had gedaan. Of dat ik merkte dat mijn blogpost ergens in een cursus terecht was gekomen door het hoge aantal klikken vanuit dezelfde cursusomgeving. Lees meer details over mijn eerste blogperiode in my pathway into blogging.

Nu 11 jaar laat krijg ik niet meer zo veel adrenaline van een reactie op mijn blog. Het is gewoner geworden, maar ook juist onderdeel van mijn routines. Het aantal plekken waar ik online deel is uitgebreid (zie tekening), de online plekken waar ik veel deel variëren van publiek naar meer besloten. Twitter en Youtube screencasts zijn belangrijk geworden maar ook LinkedIn groepen die meer besloten zijn. Verder heb ik naast mijn eigen blogs een blog voor Ennuonline, ons bedrijf. Toch blijft mijn blog bijzonder omdat mijn eigen persoonlijke plek is, het voelt anders, minder marketing gericht. Ik vind nog steeds het leukste als je vanuit een community gevoel kunt delen, wetend dat er een kerngroep is die het leest, dan weet je ook beter wat je moet delen. Dit bereik je natuurlijk makkelijker in de geslotener Yammer en LinkedIn groepen. Pinterest zou je eruit kunnen laten, is wellicht niet eigen kennis delen maar meer cureren.

De uitdagingen die ik zie/voel zijn:

• Met zoveel online plekken en volgers weten wat je waar wilt delen dan wel vragen – laatst stelde ik een vraag op 3 plekken maar dan moet je ook met de antwoorden op 3 plekken aan de slag. De antwoorden uit 2 besloten communities waren relevanter dan via het openbare Twitter.
• Een balans vinden in delen en lezen/ reageren – met blogs lukt dat me wel, daar lees ik meer dan dat ik schrijf, maar met Twitter vind ik het nog wel een uitdaging met zoveel lijsten. Ik probeer daarom wel elke dag op iemand te reageren.
• Blijven delen over de praktijk. Het is soms makkelijker om over een artikel of de 10 tips om.. te bloggen dan over je eigen ervaringen. Toen ik startte met bloggen speelde dat minder omdat ik in het Engels blogde en niet bekend was. Met meer bekendheid in het Nederlands is het soms lastig over een klant te bloggen zonder dat het langs de communicatieafdeling moet voor goedkeuring. Hiermee samen hangt het dilemma om te schrijven vanuit een expert rol of vanuit een eerlijke praktijkverkenning. Met de 10 tips zet je jezelf meer neer als expert terwijl je met een eerlijk praktijkverhaal dichterbij de werkelijkheid komt en zo meer waarde toevoegt. Ben ik van overtuigd!

Grappig genoeg is tijd voor mij nooit zo’n uitdaging geweest- ik vind het belangrijk en dus maak ik er tijd voor. Het levert mij ook veel op en is deel van mijn routine. Een maand niet geblogd is een maand niet geleefd :).