De happy zelfscanner

Bij onze supermarkt zijn zelfscanners geïntroduceerd. Ik ben helemaal niet iemand die voorop loopt met alle nieuwe technologie. Zo ben ik stiekum nog een beetje tegen de magnetron… Ik heb me toch in het zelfscan avontuur gestort omdat het me een goede ervaring leek. Eigenlijk mijzelf vergelijken met iemand in een organisatie die geen zin heeft in een nieuwe tool, want in de supermarkt zit ik ook niet echt op een nieuwe tool te wachten. Dit waren mijn ervaringen de afgelopen 2 weken:

Bij mijn eerste bezoek na de verbouwing tot zelfscan supermarkt stond er meteen een meisje bij de ingang klaar die mij uitnodigde om het scannen uit te proberen. Ze legde uit hoe makkelijk het was. Ik liep als eerste door naar de bananen om daar meteen vast te lopen. Er zat geen code op de bananen… en daar liep niemand rond. Gekozen voor ander fruit. Verder ging het goed, al voelde ik me best wel dom met zo’n groot scanapparaat in de hand. Bij de uitgang stond weer iemand om me te helpen met het terugzetten en betalen. Zo kon ik mooi mijn bananen probleem voorleggen. Zij vertelde dat ik bananen aan het einde kon wegen.

Bij het volgende bezoek twijfelde ik wel, het leek me best makkelijk gewoon weer mijn eigen bananen te kunnen pakken. Ik had ook niet het idee dat het zelfscannen me tijd had bespaard de eerste tijd. Je hoeft niet te wachten bij de kassa, maar de rijen zijn nooit idioot lang en het scannen en zoeken van de code kost ook tijd. Toch doorgezet. Nu mijn eigen bananen gepakt. Onderweg werd ik toch wel vrolijk toen het apparaat duidelijk aangaf als een tweede artikel voor half geld was. Normaal wil ik daar nog wel overheen lezen. Bij het scannen van een tweede artikel hoorde ik KATCHIENG een kassa geluid. Nu maakte ik de fout de scanner terug te leggen voor ik mijn bananen had gewogen dus weer ging ik zonder bananen naar huis… Wat ik ook merkte is dat ik het best gek vond geen contact meer te hebben met een kassajuf of meneer. Bij de derde keer was ik aan het klungelen met tas inpakken. Ik vroeg hoe dat handiger kon en leerde dat je juist al door de winkel je tas mag inpakken.

De vierde keer pakte ik alles meteen in mijn tas en vond ik dat helemaal geweldig! Nu is het stressmoment in de winkel van je tas zo snel mogelijk inpakken voor de boodschappen van de volgende komen verdwenen… Bij de vijfde keer voelt het wel als nieuwe manier van winkelen.

Als ik eens naar mijzelf van een afstand kijk valt het volgende op:

• Het helpt als er op de juiste momenten iemand staat om te helpen en uitleg te geven, maar er zijn altijd ook momenten dat je het zelf op moet lossen.
• Het moment waarop ik bijna afhaakte was de tweede of derde keer. De eerste keer wilde ik het best eens uit proberen. De tweede keer stond er echter niemand klaar. Het voelde wel lekker om op de oude manier te winkelen.
• Ik was om toen ik ontdekte dat ik boodschappen meteen in mijn tas kon stoppen, echter dit had niemand mij verteld.

Geheel wetenschappelijk met n=1 kom ik zo tot de volgende lessen voor het introduceren met nieuwe media in een organisatie, denk aan een sociaal intranet of een teamtool als Slack.

• Zorg dat er voldoende hulp en ondersteuning klaar staat om mensen over de afhaak momenten heen te helpen, juist ook na de beginperiode. Anders wordt het vol gas starten maar daarna afhaken. En liefst altijd beschikbaar.
• Onderschat niet wat het voor energie kost om een nieuwe routine te ontwikkelen. Hier moet wel iets tegenover staan aan motivatie om iets nieuws uit te proberen. Ook zou je kunnen benadrukken dat het eerst meer tijd kost, maar later tijd bespaart.
• Zoek naar de voordelen. Die kunnen voor iedereen anders zijn, maar wellicht kun je van tevoren al wat meer naar de voordelen zoeken en dit benadrukken.

ps ik hoor nu ook bij andere zelfscanners katjieng! Ik ben niet de enige gek…